کتاب «از نگاه سینماگران دهه ۱۳۶۰» منتشر شد

کتاب «از نگاه سینماگران دهه ۱۳۶۰» نوشته‌ محمدعلی حیدری توسط انتشارات روزنه منتشر شد.

به گزارش آی‌فیلم، کتاب «از نگاه سینماگران؛ دهه ۱۳۶۰» نوشته‌ محمدعلی حیدری، به تازگی توسط انتشارات روزنه منتشر شده است.

این کتاب در ادامه روند چاپ دو کتاب «سینمای دهه شصت؛ از نگاه مدیران سینمایی» و «سینمای دهه شصت از نگاه منتقدان» منتشر شده است. «از نگاه سینماگران؛ دهه ۱۳۶۰» که آخرین کتاب از این مجموعه است، از نگاه سینماگران به سینمای دهه شصت می پردازد.

این کتاب شامل گفتگو با رخشان بنی اعتماد، کمال تبریزی، ابراهیم حاتمی کیا، رضا کیانیان، فاطمه معتمدآریا، مجید مجیدی، محمدرضا هنرمند، علیرضا داودنژاد، کیومرث پوراحمد، منوچهر محمدی، محمدعلی نجفی و حسن هدایت است. تقریبا همه‌ این گفتگوها در فاصله‌ ۱۳۹۲-۱۳۹۰ انجام گرفته و سپس طی بازخوانی، نکاتی از سوی سینماگران به آن اضافه و یا از آن کاسته شده است. در مرحله‌ نهایی، برای پرهیز از الگوی تکراری «مصاحبه‌های کتاب شده»، در آغاز هر فصل، مقدمه‌ای در معرفی و تحلیل جایگاه هنرمندانی که در این کتاب با آنان گفتگو شده، درج شده است.

محمدعلی حیدری پیش از این، گردآوردی کتاب‌هایی چون «گفتگوهای سینمایی سیدمحمد بهشتی (دهه شصت)»، «سینمای دهه شصت؛ از نگاه مدیران سینمایی»، «سرگذشت لابراتوارها در سینمای ایران»، «سینمای دهه شصت از نگاه منتقدان» و همچنین اجرای طرح کتاب «زیر پوست قصه‌ها؛ سینمای رخشان بنی‌اعتماد» را در کارنامه دارد.

کتاب «از نگاه سینماگران؛ دهه ۱۳۶۰» این چنین معرفی می شود:

وقتی از سینمای دهه شصت ایران سخن می گوییم، مقصود ما تنها فیلم‌ها و فیلم‌سازها و رویدادهای سینمایی نیست؛ این‌ها اجزاء کلیتی هستند به نام سینمای دهه شصت. سینما در این دهه، در یک متن اتفاق افتاد، زمینی بود که مختصاتی داشت. مختصات این زمین این بود که کشور ما در حال جنگ بود؛ کشور به‌شدت از نظر اقتصادی در مضیقه بود، مسائلی بنیادی در میان بود؛ هنوز آرمان‌ها و آرزوها در چشم‌اندازی بسیار زیبا دیده می شدند، جذابیت داشتند و همه به این آرمان‌ها میل داشتند.

سینمای دهه شصت هنوز در قید حیات و برای فیلم‌سازان قابل مراجعه است، حتی هنوز اساس اقتصاد سینما، اقتصادی است که در آن «دوران» طراحی شده است. راجع به حیثیت دورانی دهه شصت تصویر بسیار مجملی وجود دارد. مشاهده یک دوره به مثابه یک «دوران»، مستلزم این است که ارتفاع ما نسبت به موضوع زیاد باشد؛ ما باید در عرض تاریخ قرار بگیریم و نمی توانیم از منظر طول تاریخ موضوع را درست مشاهده کنیم.